Gurbet

İnsan kalmak istediğinden mi gitmeye yanaşmaz? Yoksa tahmin ettiğim gibi, elinde avucundaki ufak tefek değerlerini kaybetmek ihtimalini içeriyor düşüncesi mi, gitmekle değişmeyi korkunç kılıyor? Dizleri titreyen, yüzünü avuçlarıyla saran ve ağlamasını kesmeyecek olsa dahi inatla annesini isteyen bir çocuk mu oluyorum, kaybedebileceğimi düşündükçe sıkıntıya batıyorsam? Yine de mevcut durum, sağ olsun ki, epeyce itekliyor arkamdan. Korkma, diyor; ya da kork fark etmez, gideceksin.

Ayrıca ne varsa şu şarkılarda, her duygunun arkasına rüzgar oluyor bir şekilde. Hem tarafsız hem her şeye etkiyip, her şeyi bulandıran bir illet. En başta "Dinlenilmezse, yaşanılmaz!" hissine sürüklüyor seni ki herhangi bir doktor ne bileyim bir papatya çayıyla ikame edemesin onu.