Sabah Karşı Gece Şerefine

Yalnızlık, sensizlik değildi yalnızca

Suskunluktu da hareketsizlikti de aynı zamanda.

Sustuğum sorularda,

Ceplerimde zapt ettiğim ellerimle anladım.

Hiç rahat çalışmayan aklımdaki

Mahallenin canti abileri düşüncelerim

Hep söküp önüme koyar gömülü sorularımı.

Tam o an gerekli ay ışığına örtü

Bir buluttur gerçeklik, kimi beyaz kimi siyah.

O ay ki her birinde yıkar gözlerimi

Hiç çekebilir misin onu geceden?

Ve hep uyumam gereken zamanlara rastlar

Akan mürekkebim, dolan sayfalarım.

Sorun değil, dört de benimdir beş de.